ما به سختی می توانیم زندگی امروز خود را بدون صابون تصور کنیم!
خوشبختانه صابون به لطف خواص ویژه ای که دارد نه تنها به ما کمک می کند لکه ها را پاک کنیم، بلکه با عفونت ها نیز مبارزه می کند.
شویندگی آنها از این واقعیت ناشی می شود که مولکول های صابون همزمان آب و چربی را دوست دارند.
اجزای اصلی صابون زغال اورکلین چربی های گیاهی یا حیوانی هستند.
با افزودن لیمو، چربی ها در یک واکنش شیمیایی به نمک های قلیایی اسیدهای چرب، صابون واقعی تبدیل می شوند.
امروزه صابون بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره ما شده است.
ژل دوش صبح ها استفاده می شود و بعد از هر بار مراجعه به توالت دست ها با صابون شسته می شوند.
با اینحال منظور همیشه این نیست.
خوشبختانه پادشاه فرانسه لویی شانزدهم. در اواسط قرن هفدهم استفاده از صابون از سر گرفته شد.
صابون نه تنها در برابر بوی نامطبوع بدن کمک می کند، بلکه از بسیاری از بیماری های عفونی نیز جلوگیری می کند!
صابون ها از چربی های گیاهی یا حیوانی مانند روغن زیتون، روغن نارگیل یا گوشت خوک ساخته می شوند.
این چربی ها از طریق یک واکنش شیمیایی به صابون تبدیل می شوند.
این واکنش “صابونی سازی” نامیده می شود. در طول صابون سازی، چربی ها با لیمو جوشانده می شوند.
لیز محلول های آبی قلیایی (اساسی) هستند.
از نقطه نظر شیمیایی، این بدان معنی است که بسیاری از یون های هیدروکسید (یون های OH) در آب حل می شوند.
pH چنین لیمویی بیشتر از 7 است. یک محلول اساسی شناخته شده سود سوزآور است که از حل کردن هیدروکسید سدیم (NaOH) در آب به دست می آید.
همچنین، اگر هیدروکسید پتاسیم (KOH) را در آب حل کنید، لیمویی به دست می‌آید که برای صابون‌سازی مناسب است.
