به محض اینکه امکان بازگشت به مدرسه فراهم شد، با یک سوال شروع کردیم: کلمات از کجا می آیند؟
بدون ترس، همه فرضیه خود را مطرح کردند، کلماتی را که ما بزرگسالان گاهی اوقات به سختی از ترس اینکه خودمان بسوزانیم به زبان می‌آوریم.
ما برای ثبت این وقایع و اتفاقات آنها را در دفترچه یادداشت فانتزی کوچک برای یادآوری آینده می نویسیم.
از مغز، از الهام، از تخیل، از قلب، از روح، از خدا خداوند اغلب در پاسخ های بچه ها برمی گردد: این به نظر من فراتر از عقیده هر یک، خانواده اش، فرهنگ اطراف، نشانه توجه مستقل آنها به بعد معنوی جهان است.
اراده برای جستجوی یک واقعیت نامرئی، نیروها و قدرت هایی که فراتر از ما هستند، که همه چیز با موقعیت مذهبی یا غیرمذهبی بزرگسالان مشترک نیست (در این راستا، مقاله سیلویا وچینی، منتشر شده توسط توپی پیتوری، “فرسکورا در مرکز قفسه سینه).
خانواده، ورزش مورد علاقه، دوستی ها، مدرسه، حیوانات نزدیک به ما، مکانی که دوست داریم در آن باشیم – چیزهایی که مهم هستند، مهم ترین چیزها برای ما به عنوان یک موضوع مشترک در همه پاسخ های مربوط به تولد کلمات و آنچه که ما وجود دارد، بازمی گردد.
داخل داشته باشد اگر اکنون به پاسخ‌های یافت شده برای ایده‌های فردی که بر اساس آنها از خودمان سؤال کرده‌ایم نگاه کنم، در پرتو کل سفر انجام شده، تصویر مربوط به یک سؤال واحد است، از یک مکان واحد که نوشته‌ها در اطراف آن متمرکز شده است، یک مرکز محور. نیرویی که آن را جذب می کند و در عین حال با همان نیروی مخالف، آن را به جهان باز می گرداند.
اینها موضوعات کلان هستند که به آنها پرداختیم.
مکان مورد علاقه من یک درخت؟ نیمکت پارک؟ باغ من؟ مرغداری؟ نیمکت؟ آشپزخانه؟ اتاق من؟
هرکسی بر روی کاغذ یا دهان به دهان مکانی دقیق و دقیق، ترکیبی کامل از اشیاء، حیوانات، احساسات را یافته، در مورد آن فکر کرده و توصیف کرده است.
