ساعت ها معمولاً یا با وزنه، فنر ساعتی یا با استفاده از منبع تغذیه مستقیم از شبکه برق یا باتری تغذیه می شوند.
درایوهای وزن به راحتی ساخته می شوند و بنابراین به عنوان ساده ترین شکل تامین انرژی در نظر گرفته می شوند.
با این حال، زمان اجرای آنها بسته به جرم محدود است.
ساعت‌های دنده‌ای که با وزنه کار می‌کنند باید به صورت دستی یا الکتریکی پیچ شوند.
توسعه فنرهای ساعت فولادی امکان کوچک کردن حرکت را فراهم کرد.
برای اینکه ساعت گوچی نگین دار به خوبی کار کند، باید یک escapement نصب شود.
ساعت های مچی مدرن با سلول های دکمه ای قابل تعویض تغذیه می شوند. از سلول های خورشیدی می توان برای شارژ منظم باتری استفاده کرد.
در نظر گرفته می شود که قطار دنده یک ساعت، همه دنده ها و محرک های حرکت است.
تک تک قطعات دنده می تواند از چوب، فلز، پلاستیک یا سرامیک ساخته شود.
انرژی از طریق درایو از طریق گریز به تنظیم کننده ساعت از طریق قطار در حال حرکت منتقل می شود.
چرخ دنده های مختلف با سرعت های مختلف می چرخند.
ساعت‌های مکانیکی معمولاً مکانیزم ضربه‌ای دارند که یک سیگنال صوتی مانند صدای زنگ یا گونگ را تحریک می‌کند.
حرکات تقویم، حرکات کرنوگراف یا حرکات فاز ماه حرکات اضافی هستند که در ساعت های پیچیده تر استفاده می شوند.
در مورد ساعت های مکانیکی، تنظیم کننده نرخ تضمین می کند که زمان به طور مساوی توزیع شود.
تنظیم کننده از فولیوت تا ناآرامی تا آونگ ساعت توسعه یافته است. کیفیت رگولاتور اغلب نشان دهنده مهارت یک ساعت ساز است.
بسیاری از ساعت سازان طرح های پیچیده ای برای محافظت از تنظیم کننده حساس در برابر تأثیرات خارجی ارائه کردند.
چه چیزی می تواند زیباتر از یک صفحه با طراحی واضح باشد که عقربه های ظریف بر روی آن حرکت می کنند و در نگاه اول زمان فعلی را به بیننده می گویند؟
زمان کلاسیک روی یک صفحه نمایش داده می شود. اکثر ساعت‌های مچی حداقل یک عقربه ساعت و دقیقه دارند، اما بسیاری از آنها دارای عقربه دوم و نمایشگر زمان اضافی برای تعیین تاریخ، فاز ماه یا سایر پارامترها هستند.
صفحه ها معمولا گرد یا مربع هستند، حلقه اعداد خواندن زمان را آسان تر می کند
